Hai un espello no medio dunha habitación

pendurado do leito

cun aramios de espiños.

Hai un cadro en cada parde,

o mesmo cadro en cada parede

xirando

e,

ao mesmo tempo,

mudando as súas cores.

Hai un sofá onde unha muller dorme:

está espida,

está soñando,

movéndose con inquietude.

***

jaime moreda santamaría

ribadavia (ourense), 1973

*