encho o faio gústame enchelo
de cousas inútiles tempos esquecidos,
todo o que quixen facer
botes baleiros fotos vellas
xornais antigos mapas xeográficos
por onde só pasei co dedo
non falo inglés non aforro
pois xa aforran os de sempre
son paciente sen causa algunha
acostúmome as adversidades
se hai desgrazas, son miñas
si son éxitos, son doutros
estou descontento
síntome espoliado por outros alleos
en realidade temeroso de min
agoro chego antes ao traballo
cobro menos estou hipotecado
padezo de ansiedade encho o faio.
***
enrique leirachá gutierrez
*
o
son
do
silencio,
cadente,
deixado
ir,
nun
sopro
de
aire,
repousado
nas
axilas
ao
estendelo
coxis,
alzar
os
dedos
cara
o ceo,
e
deixalos
caer
na terra
como cravos,
en silencio.
salgados corpos desfanse na auga doce
das duchas domesticas, para irse entre
o vapor pola venta e ser absorbidos
polos raios de sol nun atardecer de
setembro un pouco antes de San Quintin.
as
almas
desfilan
en silencio
a
un palmo
da
túa
nariz
tódalas
noites
mentres durmes,
son incapaces de facer ruído,
non vaia a ser que rompan o teu silencio.
Amar en silencio e padecer en
soidade.
***
enrique leirachá gutiérrez
**************************
todo o día ocupados, manexando
sen arranxar nada que se saiba
pendentes dun fío
aprender a nadar na propia falsidade
esa mascariña obxectiva
do salvapatrias científico
cun marxe de error minúsculo
e entendemento perfecto
traizoados polos músculos
becarios cerebrais e eternos
que importa esta pifia
vivir na inopia
cando se trata de con uñas e dentes
defender a vosa sagrada obra
mentir polo ben alleo
converter á vítima en agresor
sabedes todo
dende o que pensamos
ata o que comemos
estes novos profetas
armados dun libriño en cada man
tratando de topar aínda
o estado utópico
entre a súa urticaria estalinista
pobres salvapatrias
dades por feito
que a vosa existencia
remontase ao inicio dos tempos
que seria do pais sen tales próceres
da lingua, do universo
e da eficacia dos antibióticos
salvapatrias
exentos de escrúpulos
estades empeñados en crer
que só sabedes vos o que quere o pobo
seguide ignorantes
a levarlle brotes de acacia negra
aos vosos ilustres defuntos
coa vosa cabeza chea de loureiros
pois a liberdade é pouca cousa para vos
así se van as cidades e os seres
ditosos confidentes
sodes peor que os porcos
non se vos aproveita a carne
non se vos aproveita o abono
nin para facer lume vale a vosa dialéctica
salvapatrias patéticos
non axudades nin a pasar
o mais debil dos invernos.
***
enrique leirachá
*********************
adelia prado(5)
adilia lopes(8)
al berto(6)
alba mendez(4)
anxos romeo(4)
augusto gil(4)
aurelino costa(11)
baldo ramos(6)
carlos vinagre(13)
daniel maia - pinto rodrigues(4)
fatima vale(10)
gastão cruz(5)
jaime rocha(5)
joana espain(10)
jose afonso(5)
jose regio(4)
maite dono(5)
manolo pipas(6)
maria lado(6)
mia couto(8)
miguel torga(4)
nuno judice(8)
olga novo(17)
pedro mexia(5)
pedro tamen(4)
sophia mello breyner andressen(7)
sylvia beirute(11)
tiago araujo(5)
yolanda castaño(10)
leitores amigos
leituras minhas
leituras interrompidas