pousei a miña boca na palma das túas mans
e dixen dáme alento preciso de saber
que aínda sigo vivo que van os días novos
camiño dos estíos levando un voo de noites
de tardes consteladas que habían de murchar
pois todo murcha e deixa sabor de hortensia escura
e dixen cando vén que hora está marcada
que prazo teño agora e como se presenta
e ti como unha sombra deixáchesme pousado
nun leito que se erguía que daba para o mar
e viñas a sentir que a vida andaba lenta
que a morte debuxaba camiños de penumbra
leváronme daquela por longos corredores
por páxinas que lera por fíos que deixei
vertendo dun novelo de líquidos e sombra
e souben que eran días caendo para atrás
reloxos que soaban a pan de trigo verde
a ponte inacabada
e díxenme dicíndoche que noite máis estraña
que tarde se nos fixo que lonxe fica o mar
que lástima de cuartos de hotel ensanguentado
quen limpa tantas horas caídas por aquí
quen enche con lixivia os baldes e as cisternas
***
manuel forcadela
*
adelia prado(5)
adilia lopes(8)
al berto(6)
alba mendez(4)
anxos romeo(4)
augusto gil(4)
aurelino costa(11)
baldo ramos(6)
carlos vinagre(13)
daniel maia - pinto rodrigues(4)
fatima vale(10)
gastão cruz(5)
jaime rocha(5)
joana espain(10)
jose afonso(5)
jose regio(4)
maite dono(5)
manolo pipas(6)
maria lado(6)
mia couto(8)
miguel torga(4)
nuno judice(8)
olga novo(17)
pedro mexia(5)
pedro tamen(4)
sophia mello breyner andressen(7)
sylvia beirute(11)
tiago araujo(5)
yolanda castaño(10)
leitores amigos
leituras minhas
leituras interrompidas