entre as casas de chere hai un grandote olmo seco

tan vello como a aldea que cecais se foi morrendo

cando marcharon os ultimos

poboadores destes cerros

e co tempo a estas casas se lles caen as cobertas

e o olmo seco que perde as polasfinas e a casca

pero o peto carpinteiro

tamen gosta esta madeira

algunos olmos sempre tiña cada aldea deste val

e de lonxe xa descobren as xentes ao camiñar

polos olmos estes pobos

e xuntos gañando o ar

e ate chere que chegaron camiñantes e olladas

e o tronco deste olmo seco que se enche de palabras

dun poeta de outro tempo

que a lupe as veces graba

e as noites de lua chea neste tan revolto maio

a sombra deste olmo seco que cecais feriu un raio

vai provocando outros versos

duns alunnos de machado

***

manolo pipas

*