Con símil e metáfora de emblema,

hipérbole e imaxe de estandarte,

con estas armas veño a convocarte,

Poesía, é dicir, ficción suprema.

E un día combater contra o sistema,

outro falar de amor, outro só de arte,

verte nacer espida e agrandarte,

Poesía, é dicir, ficción suprema.

Labrarte en verso exacto e ben rimado

ou libre, nunca exento de cadencia,

Poesía, é dicir, suma aparencia.

Acharme en ti vencido, ilusionado,

ser opaco e vestir a transparencia,

Poesía, é dicir, suma aparencia.

***

miro villar

*