A miña beleza sinala co dedo,

espella os meus cristais,

ofende.

A miña beleza que intimida,

que enerva sen falar,

que acovarda.

A miña beleza que prognostica,

que me eclipsa,

que me traizoa.

A que me vende barata,

a que amortiza os meus fallos,

que se me adianta.

A que levanta suspicacias,

a que disuade de min,

que desvirtúa.

A miña beleza que me somete,

faime criada de si,

a que me ata.

A miña beleza desvergoñada,

que te enfronta contra ti,

que me negocia.

A miña beleza que me deturpa,

que embaza os meus cristais,

a que me nega.

A miña beleza que manipulo,

que non outorga perdón,

a que me agacha.

***

yolanda castaño

*