(sobre nenas e mazás)

I
coma nenas lembrando mazás e oráculos, enterrando
tabaco e lume ó pe dun banco, ó pen dun carballo que é
un banco
coma nenas de plastilina falando de ogros e inventando
contos no chan branco onde as setas e as marihuanas
viven unha república de cor verde e vagalumes
coma nenas feridas, que agora son mulleres que son
nenas
coma nenas con corpos picados polos cactus, cos pes de
terra

coma nós
ca memoria nos beizos e a risa na fala


II
aprendo a falar de novo, abraiada descrubro moitas
voces que
me eran descoñecidas e que chegaban a min con cheiro
lila e castañas
pero hoxe fálote a ti:
á das serpes na pel á da mazá no peito

III
esta obriga de medrar por todas partes, con píldoras e
pasta de arroz, con panos na cabeza e os nervos de
agulla
sei que algún día falarán as pedras das nosas teimas

IV
por ser quen eres, porque sí, bícote boneca de mazapán

***

eva cabo

*