Amplo corazón que te reservas aqueles ocos destinados á rareza-que tan
incólume e vasto sitio de reclamas se edifica no teu cetro-vén-dime por-
que te desbordas-porque esta luz sobre nuestras cabezas que tan bien nos
arrastra...
Calas. Faste grande no delirio: nese abismo espectral que parece domina-
lo todo. Y todo-cómpre aclaralo-es esto que vemos: a actitude criminal
indispensábel alimentada polos idiotas.
Espontánea e libremente-crevado corazón crocante-emites un comunica-
do derivado de ese estado que llamamos comúnmente tristeza- e dis-con
gran pesar-que lamentas o terror de sermos tan felices. De construírmo-
nos por imitación.
As flores de cristal viven nos invernadoiros e invocam ao seu amo-ese dios
de vidrio e diamantes-de violencia de papel e carne fresca. As flores-cora
zón-fanse felices.
Entón-aqurela víscera expansiva e muscular que desbordándose nos emo-cionaba-xa non quere salvarnos: caed-repite-caed y desmoronaos como
piedras. E caemos-pero non importa.
(Esta es la cuestión palpitante en el corazón de los idiotas: non parecer
nunca vítimas do infortunio-que tal deshonra non os alcance.)
***
rosa enríquez
*
adelia prado(5)
adilia lopes(8)
al berto(6)
alba mendez(4)
anxos romeo(4)
augusto gil(4)
aurelino costa(11)
baldo ramos(6)
carlos vinagre(13)
daniel maia - pinto rodrigues(4)
fatima vale(10)
gastão cruz(5)
jaime rocha(5)
joana espain(10)
jose afonso(5)
jose regio(4)
maite dono(5)
manolo pipas(6)
maria lado(6)
mia couto(8)
miguel torga(4)
nuno judice(8)
olga novo(17)
pedro mexia(5)
pedro tamen(4)
sophia mello breyner andressen(7)
sylvia beirute(11)
tiago araujo(5)
yolanda castaño(10)
leitores amigos
leituras minhas
leituras interrompidas