imploro que entretecido nos meus fluídos agardes.
que non rexeites as formas incongruentes do meu pensamento,
cando exhausto te despraces polas arañeiras das miñas lembranzas.
díxenche que imploro, pero, máis ben intento, ser novamente a musa
que desexante se despraza polo corredor ambiguo da inconsciencia.
esa que con vaporoso peso, pousa a boca na túa pel infinita,
para espertarte da realidade e acompañarte á espiral inestable dunha
fórmula matemática.
escacho vidros e misturo a grá con pó de soños rotos,
para coser as feridas ninfas,
persoas que esmagadas agonizan baixo a túa epiderme,
sen que te deas conta dos berros que che provocan o escaso
sentimento de dor
que eu percibo, mentres, con felino sixilo escalo a túa anatomia.
prendo nos dentes parte da túa lingua,
que inxenua, pretende, ensinarme as normas do térreo no que, eu
suxiro, invives.
o riso invade as células destes dous corpos
que atónitos xogan a amosarse
innomeables código,
indefinidas caricias,
irreverentes xemidos,
luces escasas dun universo en construción.
xogo a atraparte en cada silencio que sen comprender compartes.
***
eva méndez doroxo
*
adelia prado(5)
adilia lopes(8)
al berto(6)
alba mendez(4)
anxos romeo(4)
augusto gil(4)
aurelino costa(11)
baldo ramos(6)
carlos vinagre(13)
daniel maia - pinto rodrigues(4)
fatima vale(10)
gastão cruz(5)
jaime rocha(5)
joana espain(10)
jose afonso(5)
jose regio(4)
maite dono(5)
manolo pipas(6)
maria lado(6)
mia couto(8)
miguel torga(4)
nuno judice(8)
olga novo(17)
pedro mexia(5)
pedro tamen(4)
sophia mello breyner andressen(7)
sylvia beirute(11)
tiago araujo(5)
yolanda castaño(10)
leitores amigos
leituras minhas
leituras interrompidas