Estase movendo a industria da miña intuición:

a nena que fun vai tres metros diante de min

tangendo cunha vara a miña alma.

Estase precipitado a lentitude:

sobrevoo con paciencia

unha ave rapaz

ata que descendo a deixarme comer as vísceras.

Estáseme acabando de fabricar

seda artesanal

no ventre.

Están os meus soños organizando o comité da noite

Están as criaturas movendo as poleas do cometa

que pasa por onda nós cada mil anos.

Está a xeometria acomodándose para durmir

no teu último ángulo

todo o mundo sabe xa

que o meu corazón está feito polo patrón da maquinaria agrícola.

E podo

arrancarme de min

tan suavemente

que apenas oirías que me marcho.

As miñas cicatrices falan

coma un furacán mudo.

Saio ó perigo como á chuvia

escoltada polos meus órganos.

Todo isto sei

e sen embargo...

***

olga novo

vilarmao, 1975

*