Estase movendo a industria da miña intuición:
a nena que fun vai tres metros diante de min
tangendo cunha vara a miña alma.
Estase precipitado a lentitude:
sobrevoo con paciencia
unha ave rapaz
ata que descendo a deixarme comer as vísceras.
Estáseme acabando de fabricar
seda artesanal
no ventre.
Están os meus soños organizando o comité da noite
Están as criaturas movendo as poleas do cometa
que pasa por onda nós cada mil anos.
Está a xeometria acomodándose para durmir
no teu último ángulo
todo o mundo sabe xa
que o meu corazón está feito polo patrón da maquinaria agrícola.
E podo
arrancarme de min
tan suavemente
que apenas oirías que me marcho.
As miñas cicatrices falan
coma un furacán mudo.
Saio ó perigo como á chuvia
escoltada polos meus órganos.
Todo isto sei
e sen embargo...
***
olga novo
vilarmao, 1975
*
adelia prado(5)
adilia lopes(8)
al berto(6)
alba mendez(4)
anxos romeo(4)
augusto gil(4)
aurelino costa(11)
baldo ramos(6)
carlos vinagre(13)
daniel maia - pinto rodrigues(4)
fatima vale(10)
gastão cruz(5)
jaime rocha(5)
joana espain(10)
jose afonso(5)
jose regio(4)
maite dono(5)
manolo pipas(6)
maria lado(6)
mia couto(8)
miguel torga(4)
nuno judice(8)
olga novo(17)
pedro mexia(5)
pedro tamen(4)
sophia mello breyner andressen(7)
sylvia beirute(11)
tiago araujo(5)
yolanda castaño(10)
leitores amigos
leituras minhas
leituras interrompidas