Que o diga aqquela voz do cuco cando era o tempo

das cereixas e dos figos que o mosteiro sabe

de sempre compracer.

Que o digan tamén os manuscritos das outroras

e que o asine froila, "pecador e indigno servo",

na pedra en san miguel.

Que abra rosendo a rosa das sete cores verdes

para soñar moraima en celso emilio, penalta,

curros, castor, ferrín...

Que chegue en soles a nosa luz do paraiso

e asolague a noite da ignorancia en tal acougo

de nos amar aquí.

***

xosé vásquez pintor

melide, 1946

*