nas noites de insomnio

a auga suspendida

esvara ó nivel da miña boca

oio berros dos mercadores

regateando o prezo

do meu fermoso cabalo

Ó cepillalo tremen as cicatrices

e os seus ollos

agradecen tan suaves coidados

no alto verán, a fuxida do veleno

espertará un antigo instinto:

galopar salvaxe

coas patas rotas

ata ó fin do cantil

***

branca novoneyra

*