Caligrafias blancas del invierno
En la nieve, en la helada, en la memoria,
Aún por decifrar.
Signos en las alcobas encaladas,
En las que la pobreza
Y la respiración
Dibujaban la trama de los días
En el telar absorto y enigmático
De la precariedad.
Y lhegagaba también
El rumor vigilante del abuelo
Mediante sus palabras protectoras.
Que fulgor había allí
Que ahora ya no se encuentra?
Donde se halla la rama
Con los frutos de oro
Para aceder a aquellas
escrituras tan blancas?
Ayúdame, castaño,
Un misterio hay en ti
Para llegar a aquellas cordilleras
***
José Luis Puerto
Salamanca - 1953
*******************************
Mais algun día o teu recuerdo falará.
ou non?
É como escribilo nun libro branco
coas tintas invisibles
que só ti es capaz de ler.
Tes un recordo argallado naqueles
nomes,
que ninguén di.
Non é como o poema que recitou Jakura,
o monxe cen,
no intre anterior á morte:
"Este ano eu quero
ve-lo loto
na outra beira"
***
eloísa otero
León - 1962
***********************
LA DESPARICIÓN envuelve la ceniza de mi rostro. En los barnices
coagulados por la tristeza, hallo espinas inmóviles y los encajes crujen
en mis manos. He aqui los guantes, he aquí el olor de mi madre y las
huellas de los cartílagos que ardían en el calcio.
Hay lienzos endurecidos bajo hierros.
Su blancura es mortal.
En las fotografías
huyen amantes amarillos. Hay
cabellos adheridos a las sombras. Siento
sortijas frías en mis párpados.
Cierto: la verdad es un armario lleno de sombra.
***
Antonio Gamoneda
Oviedo - 1931
**********************************
El olmar, el sendero ancho, no hablé a favor de la piedra.
Sembravan avena, trigo y cebada.
En las vides decidían el tiempo de la poda.
Todos los enemigos.
En el doble se almacenaban patatas, manzanas y uvas. Eran armas.
Un almacém de flechas en la estela del aceite.
Madre sin encontrar la edad la piel que sentencia la ortiga. Éramos
muchos sobre la mies. Madre sólo tenía espíritu para mí. Aquél perdió
su suerte, éste manejó una carnicería con risa irresistible hasta el día en
que muirió.
Volvió a llover, nadie quiso verle con la mandíbula atada.
Fui a por la leche cuando le vi.
***
aldo z sanz
barcelona - 1950
***************************
Volto ao rio.
Apontam ínsuas sensuais
a escadarias novas.
Com pés no ar
apanho a corda
porque também descem as palavras
e são peixes os ritmos minerais.
Na flor da hora intermitente
voltam as saudades
e os ciclos intangíveis
desta água dizem de ti
que serás nuvem,
dizem de ti
que choverás
doze,
desde o alto,
longa nuvem
a manar
verbo reiterado,
pele verde,
lua velha
sobre mim.
***
iolanda aldrei
*********************
algunos mueren como los conejos
mirando la luz
de su propio exterminio
no esperan tomando la sopa fría
su pastilla del corazón
oliendo la propia
sostenida
corrupción de la carne
amanece y alguien entra
al cuarto oscuro, el televisor
alumbra los ojos vacíos
como el de las muñecas
en el estante
afuera
el árbol se mueve un poco
y más atrás los autos
***
elena annibali
***********************************
180609
alguns morrem como coelhos
mirando a luz
do seu próprio extermínio
não esperam comendo a sopa fria
tomando a sua pastilha para o coração
cheirando a própria
sustida
corrupção da carne
amanhece e alguém entra
no quarto escuro, a televisão
encandeia os olhos vazios
como os das bonecas
na prateleira
lá fora
a árvore mexe-se um pouco
e mais atrás os carros
[trad: aam]
avanzo polo mundo espida,
sen remordementos que escondan os peitos,
coas medias no rastro amosando o sentimento.
exivo a miña pel orgullosa,
chea de marcas, chea de terra.
o sangue escorre polas meixelas surcando os cráteres do tempo nelas.
mostro meus membros mutilados por banquetes alleos.
sigo sendo a concubina da morte,
a amante dos desesperados,
o berro das suicidas.
***
eva méndez doroxo
****************************
Teu corpo
-ócio de alga e sal
na vastidão do azul
permanece
E o tacto do sol
Na vulva da ilha
Bebe-se
***
Aurelino Costa
*******************************
O futuro começa na palavra
bem pregada na tábua ou terra
e osso dos dias. Meu prego, meu pulso
do tamanho exacto do meu país.
***
António Cabral
*************************
um avião em teus seios desocupados
um guindaste em tua boca alerta
um passo de arco-íris corre
teu pulso – dá-me teu bilhete
oh como voo teu gosto de viajar!
um motor faz entre tuas coxas
hossana! é sangue o côncavo do teu lugar
***
antónio aragão
S. Vicente - Madeira (1921 - 2008)
**************************
adelia prado(5)
adilia lopes(8)
al berto(6)
alba mendez(4)
anxos romeo(4)
augusto gil(4)
aurelino costa(11)
baldo ramos(6)
carlos vinagre(13)
daniel maia - pinto rodrigues(4)
fatima vale(10)
gastão cruz(5)
jaime rocha(5)
joana espain(10)
jose afonso(5)
jose regio(4)
maite dono(5)
manolo pipas(6)
maria lado(6)
mia couto(8)
miguel torga(4)
nuno judice(8)
olga novo(17)
pedro mexia(5)
pedro tamen(4)
sophia mello breyner andressen(7)
sylvia beirute(11)
tiago araujo(5)
yolanda castaño(10)
leitores amigos
leituras minhas
leituras interrompidas