Aliméntame de grandes espacios pois coido
que sen eles con mido ben a estatura do home
e preciso do cosmos para entender
un silencio que vénme xeneticamente imbuido

Tócame as costas
e aparta
porque as azas de aceiro poden trabarche o
espírito.
E as gaiolas que lenemente pervirto
admiten o monstro animal
e a dentamia de arames.

Non me parece mal o hibridismo.
Así que ás veces
ramifícome en feras.

Escoita o meu canto.
Agarda

á miña voz sobrevoar a torre.
Non hai mitos que suporten fortificacións tales.

Do meu embigo xurdiu o mundo.
Peitéome na atmófera.
Climas arrastro nas xemas dixitais

e edifico     altura

potencia

bestialidade