...TE-LOS ollos distantes
decorados de rostos xoviaes
...que os vellos mariñeiros
permutaron polos climas antípodas

...Levas no leme
un pulo de brazos tensos
que retorceron os largacíos
horizontes do mar

...O vento
..............atortorando
...desfollou dos velamios
outonos de mocedades

...Mercabas colares circunmeridiáns

nos bazares de estrelas
...Amarrabas faros dispersos
co simblador calabrote do ronsel

...Floreceches no mar

primaveiras amargas
de foulas e escamallos

...Inda que o vento encalme
tremela nas túas velas
unha rafega de transmigracións

...Nese teu corazón innumerábel
...tamén enchen e devalan
as mareas do meu corazón.

***

Manuel Antonio (1900-1930)

Rianxo - Galiza

******************************