(pintura de Luís Viñas)

Non quixera coma fado sorprenderte

no intre da nostalxia da idade

porque iso non vai na sintonía

da túa fresca mocidade.

      Propoño

ficar na serenidade nocturna de lus e pedra

que ofrece un bo rincón no lugar entrañabel de A Guia.

Ficar alí coma dúas figuras de pedra

nese xogo de luces e sombras

porque en lugares coma este,

o tempo pasa lentamente, e mesmo semella deterse.

Acaso teño ollos de pedra,    acaso

respiro na santa compaña dunha fermosa

estatua de muller ben xeitosa.

Vexo nos teus ollos a doce mirada escura da noite estrelecida.

A noite é xoven. Quero desfrutar do momento e gosto

dese estraño sabor do silencio nos teus beizos.

Quero chimpar un bico á ría

mais un orballo de verbas vai tecendo a noite

que nos quenta.

              Maxinacións?   Nunca se sabe!

***

alfonso láuzara martínez

(teis - vigo, 1971)