Afortunado é que aínda soñe no teu nome:

Descobriuse, máis e máis, e era o mundo.

Amor, alba é o teu ser de potestade

tras ollos que chegaron a mirarte

e detrás o lume, o corazón, a sombra

e detrás as pulsacións de cinza, o rostro

onde nada descansa baixo un arco de olvido,

e a vida é case lenta

e a boca case o mar cando pregunta.

Sen embargo,, na luz e na resposta,

as máscaras conmoven.

***

Xavier Rodríguez Barrio (1954)

Lugo - Galiza

*******************************************