Dentro da noite invademe este mar

co seu lene recendo a maruxia.

Dentro da noite, á beira do mar alborozado

por esta lua chea que se espella no mar.

O mar é coma un leito de escuma interminable.

O mar. E sempre o mar me asulaga.

Este mar que me invade de fóra e máis de dentro.

O silencio semella unha lua minguante.

O mar espella a luz curva da madrugada.

A erba é morna, está seca esta noite.

Sinto un saibo salgado na saliva

que me enche dunha sede interminable

o mesmo ca este mar que espella a madrugada.

O silencio do mar escintilea.

Camiño innumerable que eu faría

nunha dorna sen velas, sen remos nen timón.

***

Darío Xohán Cabana (1952)

Roás (Terra Cha de Lugo) - Galiza

********************************************