Nada máis entreabertos os ollos

danados polo sol, a claridade restitúe

essa visión de casa nas orelas,

limoeiros e mastros.

Doce mar axustado como se fose anelo,

Sobor do gran espello os arroaces

mentres se abren azuis e mil músicas.

Como o home pregunta se isto é felicidade

e abriga o corpo incauta paz, día de verán ...

Sucede algo inconcreto, que non dura,

faime sentir a mediodía soa

e as incribles Cíes

pola miña xanela.

***

Xohana Torres (1931 )

Santiago de Compostela - Galiza

**************************************