ó longo das ribeiras, arelante,

eu, meniña.

Onde as barcas e as froles?

Os ríos xa non corren pra ningures.

Non esisten os lonxes nin a mar.

Todo está á beira e craro.

A hora, ancrada,

ínsua erma sin páxaros nin vento.

As fontelas do sono

están cheas de pô,

e os ollos están cansos e velliños.

Mas ha vir a noitiña,

que se perdéu nos montes de Urbazán,

coa alegría do seu ronsel de arelas.

I-entón eu ergueréi as velas todas

destas horas ancradas,

pobres, ermas, sin páxaros nin vento.

***

Aquilino Iglesia Alvariño

Seivane - Lugo (1909 - 1961)

*******************************************