Achei o manancial das verbas fermosas
 

que ceiba bocaladas de fume acróbata.

Hei apagar eu o botafume

cun bico de zume nos teus beizos de rosa,

beiramar, de groso contorno areoso

mollado de cuspe o milagre da túa boca,

avance nun intre detido de escume

cando todo o míster do mar sen roupa

me chega no verde da túa mirada.

Sabes a pouco, muller moura da pel salgada.

***

Alfonso Láuzara Martínez

*********************************